جدول جو
جدول جو

معنی زاغ پیسه - جستجوی لغت در جدول جو

زاغ پیسه
زاغ پیسه، پرنده ای شبیه کلاغ با پرهای سیاه و سفید، شک، عکّه، کسک، کلاغ پیسه، کشکرت، زاغه پیسه، عکعک، عقعق، کلاژه، غلبه، غلپه، کلاژاره، قلازاده
تصویری از زاغ پیسه
تصویر زاغ پیسه
فرهنگ فارسی عمید
زاغ پیسه
(غِ سَ / سِ)
زاغ دورنگ. (فرهنگ شعوری). نام این پرنده در زبان فارسی کلاغ زاغی، زاغی، زاغچه، مستکری، کلاغ، پیسه، کچله، قژله، قچل، کلاژه عکر و عقعق است و دو نام اخیر در فرهنگهای عربی مضبوط است. (نامهای پرندگان مکری ص 201)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از زاغه پیسه
تصویر زاغه پیسه
زاغ پیسه، پرنده ای شبیه کلاغ با پرهای سیاه و سفید، شک، عکّه، کسک، کلاغ پیسه، کشکرت، زاغ پیسه، عکعک، عقعق، کلاژه، غلبه، غلپه، کلاژاره، قلازاده
فرهنگ فارسی عمید
تصویری از کلاغ پیسه
تصویر کلاغ پیسه
زاغ پیسه، پرنده ای شبیه کلاغ با پرهای سیاه و سفید، شک، عکّه، کسک، کشکرت، زاغ پیسه، زاغه پیسه، عکعک، عقعق، کلاژه، غلبه، غلپه، کلاژاره، قلازاده
فرهنگ فارسی عمید
(شَ / شِ)
کلاغ. (آنندراج). و رجوع به زاغ رو و زاغ فعل شود
لغت نامه دهخدا
(غِ نَ / نِ)
زاغ پیسه است. (فرهنگ شعوری). و آن مصحف است
لغت نامه دهخدا
(غِ)
زاغ سیه. قسمی از کلاغ در کردستان یافت میشود که قد آن تا 67 سانتیمتر میرسد و دارای منقاری خمیده و پرهائی سیاه و درخشان است و در فارسی آن رازاغ یا زاغ سیاه گویند. (نامهای پرندگان مکری ص 93)، گوشۀ کمان (زاغ سیه) :
دو زاغ سیه را بزه برنهاد
ز یزدان پیروزگر کرد یاد.
فردوسی.
و رجوع به زاغ کمان شود
لغت نامه دهخدا
(کَ سَ / سِ)
غراب. کلاغ که رنگ سیاه و سپید دارد، کلاچه. کلاژه. قالنجه. زاغی. زاغچه. کلاغی که قسمی از پرهای آن سفید و قسمی سیاه است. غراب ابقع. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). عقعق. عکه. کشکرک. (فرهنگ فارسی معین). زاغ پیسه. ابقع. (زمخشری). رجوع به ترکیبات کلاغ شود، کلاپیسه. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به کلاپیسه شود
لغت نامه دهخدا
تصویری از زاغ سیاه
تصویر زاغ سیاه
زاج سبز
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از کلاغ پیسه
تصویر کلاغ پیسه
عقعق عکه کشکرک، کلاپیسه
فرهنگ لغت هوشیار
گاوی که دارای نشانهای سفید و سیاه است: سپهدار توران از ان بدتر است کنون گاو پیسه بچرم اندر است، روزگار (بمناسبت شب و روز)
فرهنگ لغت هوشیار
لفظی در جهت تحقیر آدم های زاغ کبود چشم که آن ها را به گریه
فرهنگ گویش مازندرانی